استیون هاوکینگ و پاسخ به تناقض مطرح شده توسط او درباره خدا

دوست عزیز من یک پرسش بسیار ساده از شما پرسیدم. پرسشی که هیچ ربطی به قبول داشتن یا قبول نداشتن خدا و قرآن ندارد. من پرسیدم: چه چیزی در قرآن نوشته شده که پیش از قرآن ناشناخته بوده و دانش امروزی اون رو تایید کرده؟
مگه ادعای شما همین نبود؟

آیا منظور شما آیه های ۱۹ و ۲۰ سوره ی الرحمن هست؟ اگر منظور شما مثالهایی از قبیل جریان دو آب رودخانه ی آمازون یا گلف استریم هست باید ۲ نکته رو به اطلاعتون برسونم:۱٫    این جریانها فقط مدتی از هم جدا هستند و بعد از مدتی با هم مخلوط میشن بنابراین هرگز یک حایل و برزخ دایم بینشون وجود نداره.۲٫    این جور جریانها از آبهایی که به دلیل چگالی و دما مدتی در کنار هم از هم جدا میمونند از هزاران سال قبل برای بشر شناخته شده بوده و حتی برای مردم بسیار قدیمی تر از قرآن هم مطلب جدیدی نبوده.اتفاقا این جدایی موقتی آب از قدیم توضیح علمی داشته. ولی حتی در زمانهای بسیار کهنتر از قرآن هم مردم با اینکه توضیح دقیقش رو نمیدونستند ولی از وجودش کاملا خبر داشتند. در سوره ی الرحمن هیچ توضیح علمی برای این پدیده ارائه نشده. فقط خود این پدیده دوباره مطرح شده. چیزی که از زمانهای بسیار کهن پیش از اسلام مورد توجه بوده. به نظر شما اگر من الان یه دین جدید بیارم و بعد یکی از شگفتیهای شناخته شده ی طبیعت رو که هنوز توضیح علمی براش پیدا نشده مطرح کنم و بگم که خدای من چنین قدرتی داره آیا این واقعا نشون دهنده ی اینه که من دانش خاصی دارم و این دانش از خدا رسیده؟؟؟ اقلا زمانی من میتونم ادعای دانش کنم که توضیحی برای چیزی که توضیحش هنوز پیدا نشده مطرح کنم نه اینکه همون پدیده رو باز مطرح کنم و به خدای خاصی مربوطش کنم. غیر از اینه؟ و اما مطلبی که درباره ی مراحل خلق انسان در آیه ی ۳ و ۴ سوره ی حج گفتید. البته آیه ی ۳ و ۴ درباره ی شکل گیری انسان نیست. احتمالا منظورتون آیه ی ۵ هست. حالا بیاید ببینیم در این آیه چی گفته شده:این آیه به طور خلاصه میگه که مراحل شکل گیری انسان اینه:۱٫    خاک۲٫    نطفه یا آب نطفه۳٫    علقه (خون یا توده ی بسته)۴٫    پاره ی گوشتی مرحله ی اول یعنی شکل گیری انسان از خاک هیچ جایگاه و اعتبار علمی نداره. یعنی از دید علم کاملا مردوده. فقط یک باور بسیار باستانی هست که از هزاران سال پیش در تمدنهای مختلف وجود داشته و فکر میکردند که انسان از خاک آفریده شده. البته میشه حدس زد چرا. شاید چون گیاهان از خاک رشد میکنند و انسانها گیاهان رو میخورند. ولی اینکه خاک رو به عنوان مرحله ی پیش از نطفه قرار بدیم از دید علمی مطلقا مردود و نادرسته. چون نطفه از خاک پدید نمیاد بلکه از بدن زنده پدید میاد. ولی بقیه ی مراحل شکل گیری (نطفه – خون بسته – پاره ی گوشت) از زمانهای بسیار باستان به وسیله ی پزشکان مشاهده شده و بنابراین نه تنها چیز خاصی در این آیه گفته نشده بلکه همون چیزهایی هم که گفته شده از هزاران سال پیش شناخته شده بوده. پیشنهاد میکنم متنهای بسیار کهن پزشکان و دانشمندان باستانی رو بخونید تا متوجه بشید که این مطالبی که قرآن گفته حتی در برابر متنهای بسیار کهنتر از قرآن قابل توجه نیست.

ممنون از پاسخ شما. بذارید توضیح بدم:
اشتباه شما همین جاست. جدا بودن آبها در موارد بسیار گوناگون اتفاق می‌افته و خیلی از مواردش از زمان‌های بسیار کهن‌تر از محمد شناخته شده بوده. در همون عربستان هم اگر دو جریان آب  از نظر دما و چگالی با هم تفاوت قابل ملاحظه داشته باشند برای مدتی از هم جدا می‌مونند. و این چیزی هست که أصلا در انحصار آمازون نیست. یعنی در جاهای دیگر دنیا هم مرتب دیده شده. حتی اگر کسی خودش ندیده باشه شنیدن شرح این رویداد طبیعی نیازی به این نداره که خدا چیزی بهش گفته باشه یا معجزه‌ای شده باشه.ببخشید بذارید ببینم درست فهمیدم یا نه. گفتید همین که قرآن با دلایل علمی حرف نمیزنه خودش معجزه است؟ پس با این حساب هر کس مثلا خورشید گرفتگی رو ببینه یا در موردش بشنوه و بعد ازش حرف بزنه معجزه کرده؟من پیشنهاد میکنم متن من رو یک بار دیگه دقیق بخونید. اولا ما داشتیم درباره‌ی ادعای قرآن درباره‌ی اینکه شکل‌گیری آدم ۴ مرحله داره حرف میزدیم. آن هم مراحلی که ۳ تاش دقیقا پشت‌سر هم روی میدن. بعد قرآن اومده و مرحله‌ی قبل از نطفه رو خاک قرار داده! یعنی خدایی که “خون بسته” رو یک مرحله حساب کرده پدر و مادر رو مرحله حساب نکرده! یعنی با این حساب نطفه بدون اینکه پدر و مادری داشته باشه از خاک پدید میاد؟ بعد ادعا می‌کنید که مرحله‌ی پیش از نطفه خاکه؟؟؟ آیا واقعا نیازی به توضیح بیشتر هست که این ادعای قرآن چقدر خنده داره؟ و احتمالا شما خبر ندارید که حتی همین باور خرافی درباره‌ی اینکه آدم از خاک پدید اومده هم بسیار کهن‌تر از قرآن و انجیل و تورات است. سومریان باستان که هزاران سال پیش از قرآن و انجیل و تورات زندگی میکردند اعتقاد داشتند که انسان از خاک پدید اومده. مصریان هم باور مشابهی داشتند. و همین باورهای خرافی سرانجام سر از قرآن در آورد.دوما من حدس میزنم شما متن‌های داروین رو دقیق نخوندید. داروین هیچوقت ادعا نکرده که ریشه‌ی همه چیز خاکه. همونطور که گفتید داروین میگه که جد مشترک همه‌ی موجودات احتمالا یک موجود اولیه‌ی بسیار ساده است. چیزی که در زمان محمد بهش میگفتن خاک همون چیزی است که الان بهش میگیم خاک یعنی ترکیبی از مواد معدنی طبیعی و مواد آلی تجزیه شده و باکتری‌ها. و فراموش نکنید که مواد آلی باز مانده‌ی موجودات زنده هستند. پس خودتون می‌بینید که قدمت زندگی بسیار بیشتر از قدمت خاک است چون خاک، خودش به وسیله‌ی موجودات زنده (گیاهان و باکتری‌ها) ساخته شده. لیتوسفر هیچ ربطی به خاک نداره. لیتوسفر عبارت است از لایه‌ی سنگی و سخت و غیر زنده‌ی زمین. و جالبه بدونید که از دید داروین همین لیتوسفر هم ربط مشخصی به فرآیند پدید آمدن زندگی نداره. حدسی که داروین میزنه اینه که نخستین شکل زندگی از آب و مواد شیمیایی ساخته شده. نقش لیتوسفر زمانی شروع میشه که مدت‌ها از پدید آمدن زندگی گذشته بوده و با گسترش زندگی به تدریج زندگی با لیتوسفر وارد تعامل شده و اون رو تغییر داده و خاک رو پدید آورده.شما گفتید که قرآن از کجا میدونسته که زمین حرکت میکنه. ظاهرا شما خبر ندارید که حرکت زمین از هزاران سال پیش از گالیله شناخته شده بوده. پیشنهاد میکنم در متن‌های باستانی یونان و هند مطالعه کنید تا متوجه بشید که حداقل از قرن ۵ پیش از میلاد این اعتقاد وجود داشت که زمین ثابت نیست. تازه این با این فرضه که شما بتونید ادعا کنید که منظور قرآن از تشبیه زمین به ذلول حرکت زمین بوده. که حتی اگه اینطور باشه حداقل از هزار سال پیش از قرآن شناخته شده بوده و متن‌هاش در تمام جوامع اون زمان از جمله عربستان در دسترس بوده.و اما در مورد مطلبی که درباره ی گسترش کیهان گفتید. حدس میزنم منظورتون آیه ی ۴۷ سوره ی ذاریات باشه. محض اطلاعتون همه‌ی مفسران قدیمی قرآن این آیه رو به شکل دیگری ترجمه و تفسیر کردند نه به عنوان سند گسترش جهان. همگی معنی این آیه رو اشاره به قدرت و وسعت اختیار خدا ترجمه کردند. تنها بعد از کشف شدن گسترش کیهان به وسیله‌ی دانشمندان بود که طبق معمول مسلمانان شروع کردند به ادعای اینکه قرآن منظورش گسترش کیهان بوده. و این تنها مورد نیست. اساسا هر وقت دانشمندان چیزی کشف می‌کنند فورا مسلمانان اون کشف رو در قرآن پیدا میکنند! خب این هیچ کاری نداره. جالبه بدونید که مسیحیان هم همین عادت رو درباره ی انجیل دارند و حتی بعضی هندوها هم همین عادت رو درباره‌ی متنهای مقدس هندو دارند. ولی چیزی که خنده‌داره اینه که نه مسلمانان و نه مسیحیان و نه هندوها هیچیک تا پیش از اینکه دانشمندان واقعیت‌های جهان رو کشف کنند نتونستند هیچ یک از این واقعیت‌ها رو از کتاب مقدسشون کشف کنند.دوست عزیز این واقعا هیچ کاری نداره که من هم امروز کتاب هاملت اثر شکسپیر رو باز کنم و قوانین علمی رو به جمله‌های بی ربطش نسبت بدم و ادعا کنم که شکسپیر پیامبر بوده و همه‌ی این چیزا رو می‌دونسته. این حرف‌ها هیچ ارزشی نداره. شما فقط زمانی میتونید ادعا کنید که دانشی در قرآن هست که با خوندن قرآن قوانین جهان رو پیش از دانشمندان کشف کنید. من یک پرسش خیلی ساده از شما دارم. آیا بعد از ۱۴۰۰ سال که قرآن هر روز توسط میلیون‌ها مسلمان خوانده میشده نباید اقلا یک واقعیت علمی قبل از دانشمدان به وسیله‌ی مسلمانان کشف می‌شد؟جالبه که میگید نوشتن این کتاب از فردی در عربستان یک معجزه است. ظاهرا خبر ندارید چه کتاب‌های ارزشمندی رو کسان دیگری صدها و هزاران سال پیش از محمد نوشته‌اند.به هر حال ممنونم

با دیدن این ادعاها آدم خوب متوجه میشه که چرا کشورهای اسلامی هیچوقت پیشرفت نمیکنند.
رفیق،
آیا وقتش نرسیده که از ادعاهای بدون پشتوانه دست بردارید؟ آیا نمیخواید کمی مستندتر گفتگو کنید؟ کدام فضانورد چنین ادعایی کرده که با این آیه به قرآن اعتقاد پیدا کرده؟ این حرفها رو از روی چه منبعی میزنید؟

احتمالا منظور شما عبارت “النَّجْمُ الثّاقِبُ” در قرآن است. درسته؟
آیا اصلا خبر ندارید که مترجمان و مفسران قرآن از قدیم این عبارت رو چطور ترجمه و تفسیر کردند؟
دوست عزیز من یک پرسش ساده از شما پرسیدم. ولی ظاهرا هیچیک از شما میل ندارید به این پرسش ساده پاسخی بدید. من پرسیدم: کدام واقعیت علمی رو مسلمانان پیش از دانشمندان از روی قرآن فهمیدند؟ اینکه بعد از کشف واقعیتهای علمی بیایم و اونها رو به متنهای قرآن و انجیل و تورات ربط بدیم کاری هست که هر کسی بدون کوچکترین دانشی بلده انجام بده.

بگذریم. من حرف شما رو به ChatGPT دادم. بهش گفتم که یک دوستی درباره ی عبارت “ستاره ی کوبنده” در قرآن گفت که این معجزه ی قرآن هست و فضانوردان به قرآن باور پیدا کردند.

این پاسخ ChatGPT بود:

این ادعایی که شنیدی، از همون جنس «داستان‌های معجزه‌سازی علمی» هست که توی سال‌های اخیر خیلی دست‌به‌دست می‌چرخه، ولی وقتی آروم و دقیق نگاهش می‌کنی، می‌بینی نه از نظر علمی درسته، نه تاریخی، نه حتی از خودِ متن قرآن چنین چیزی درمیاد.
بذار تکه‌تکه بازش کنم:
اصلاً آیه چی می‌گه؟
سورهٔ طارق، آیات ۱–۳:

وَالسَّماءِ وَالطَّارِقِ

وَما أَدراکَ مَا الطَّارِقُ

النَّجْمُ الثّاقِبُ

معمولاً این‌طوری ترجمه می‌کنند:
«سوگند به آسمان و کوبندهٔ شب‌رو»«و تو چه می‌دانی که آن کوبنده چیست؟»«ستاره‌ای است درخشان/شکافنده.»
کلمات مهم:
طارق: در عربی یعنی «کسی/چیزی که شب سر می‌زند/در می‌کوبد». (در فرهنگ عرب قدیم: مهمانی که شب در می‌زد.)نجم ثاقب: «ستاره‌ای که می‌شکافد/نفوذ می‌کند/درخشش تیز دارد».این‌ها تو فضای زبانی و شعری اون زمان، تصاویر بسیار قوی و شاعرانه برای ستارهٔ درخشان شب هستن، نه لزوماً اشاره به «پدیده‌ای خاص که در فیزیک مدرن کشف شده» مثل پالسار، سیاه‌چاله، سوپرنوا و غیره.

آیا این حتماً یعنی پالسار/شهاب/سیاه‌چاله و…؟
نه. این‌جا چند نکته‌ی مهمه:
زبانِ توصیفی و استعاری: قرآن، مثل خیلی متن‌های دینی دیگه، زبان شاعرانه و استعاری زیاد داره. «ستارهٔ شکافنده»، «ستارهٔ کوبنده» می‌تونه صرفاً یعنی:ستاره‌ای با نور خیلی تیز که تاریکی رو می‌شکافه،یا شهابی که مثل ضربه‌ای تو آسمون ظاهر می‌شه.هیچ جا مشخص نکرده منظور دقیقاً چه پدیده‌ایه. این‌که امروز بعضی‌ها می‌گن: «این قطعاً پالساره / نوتراستاره / سیاه‌چاله‌ست» کاملاً تفسیر بعدی هست؛ متن خودش چنین مشخصه‌هایی نمی‌ده که بشه با علم امروز مطابقت داد.هر تصویری رو می‌تونی با کمی زور و تفسیر علمی جلوه بدی. اگر بخوای، می‌تونی هزار متن قدیمی رو برداری و بگی:این‌جا «شکافتن آسمان» = بیگ‌بنگاین‌جا «دود» = سحابی ولی این‌ها بیشتر استعاره‌سازی پسینی هست، نه کشف علمی واقعی.بنابراین، از نظر علمی–تفسیری، این آیه چیزی فراتر از یک تصویر شاعرانه دربارهٔ ستاره‌های شب نمی‌گه؛ این‌که بگیم «معجزه‌ی علمی قرآن و اشاره‌ی دقیق به پالسار/سیاه‌چاله» ادعای بدون پشتوانه‌ست.

داستان «فضانوردانی که به خاطر این آیه مسلمان شدند» چیه؟

هیچ فضانورد معروف ناسا با این روایت ثبت‌شده مسلمان نشده.
اگر واقعاً یک فضانورد مشهور ناسا به خاطر این آیه اسلام می‌آورد،
قطعاً اسمش در حداقل چند منبع خبری معتبر ذکر می‌شد.
ولی چیزی که می‌بینی، فقط «نقل قول‌های بدون سند» هست.
حتی اگر یک فرد واقعاً به این دلیل ایمان آورده باشه، این خودش «معجزه علمی» ثابت نمی‌کنه.
ایمانِ یک نفر، دلیل منطقی و علمی برای درست بودن ادعایش نیست؛
نهایتاً نشان می‌ده او تحت‌تأثیر این برداشت قرار گرفته.

البته فضانوردانی داریم که خودشون از قبل مسلمان بودند. ولی اونها خودشون از کشورهایی با فرهنگ اسلامی آمدند و از قبل مسلمان بودند.

آیا هنوز هم بحثی باقی مونده؟ منتظر معجزه ی بعدی قرآن هستم.