ابراز علاقه صحیح و چگونگی انجام آن بدون ترس

چرا در ابراز علاقه تعلل می‌کنیم و برایمان سخت است

این سوال فقط یک جواب دارد و آن هم این است که ترس به ما حاکم است. هنگامی که ترس برما حاکم شد کارهای درست برایمان بسیار سخت می‌شوند و به علت فریبی که خورده‌ایم (زیرا ترس‌ها از جنس دروغ هستند) خودمان کار اشتباه را انجام می‌دهیم و نتایج منفی را به بار می‌آوریم. درحقیقت ترس باعث می‌شود ما برخلاف حقیقت زندگی حرکت کنیم و خواسته‌هایمان که در مسیر سالم زندگی به خودی خود برایمان به وجود می‌آیند در اینصورت از ما دور و دورتر شوند.

بنابراین باید این ترس را شناخت و از آن خارج شد. حال سوال این است ترس در ابراز علاقه چگونه ما را فریب داده است؟ چه مواردی در ذهن ما اشتباه گرفته شده‌اند که می‌ترسیم علاقه خود را بروز دهیم؟ در بخش زیر به چند مورد اشاره می‌کنیم و در ادامه راه حل آنها را با رجوع به حقیقت زندگی بررسی می‌کنیم.

• ترس از جواب رد شنیدن
• ترس از مورد علاقه متقابل واقع نشدن
• ترس از مورد تمسخر قرار گرفتن
• ترس از انتخاب اشتباه و پشیمانی بعد از آن

آگاهی‌هایی که ما را از ترس در نشان دادن علاقه می‌رهاند

آیا اگر ما در وجود خود علاقه‌ای قلبی احساس می‌کنیم باید با عدم اطمینان با آن پیش رویم زیرا ممکن است آن علاقه پاسخی برایش در دنیای بیرون نباشد؟ این سوال بسیار مهم است زیرا ترس‌ها در همین ناآگاهی ما رشد می‌کنند. بسیاری براین باور هستند و در واقع فریب خورده‌اند که فکر می‌کنند شاید پاسخی برای خواسته‌های آنها وجود ندارد. اما جهان ما به قدری زیبا و دقیق خلق شده که دقیقا برای هر نیازی پاسخی کامل وجود دارد. و این یعنی اگر من و شما در روابط احساس نیاز می‌کنیم خلقت کامل جهان پاسخ این نیاز ما را هم همراهمان در این جهان قرار داده است به گونه‌ای که آنچه ما می‌خواهیم و می‌طلبیمش آن هم متقابلا ما را می‌خواهد.

این دقیقا بخشی ازحقیقت زندگیست که بسیار هم زیبا و قوت‌بخش است. حال اگر ما به فردی ابرازعلاقه کنیم و او پاسخی منفی دهد چه معنایی می‌دهد؟ ما در او چیزی دیده‌ایم که جذبش شدیم اما او به ما حسی نداشت و این یعنی او آن شخص مورد نظر ما نیست زیرا شخص مورد نظر ما یا به اصطلاح نیمه گمشده‌امان هم برایمان بسیار جذاب است و هم او هم متقابلا ما را می‌خواهد. به زبان ساده یعنی این فرد فقط چون شباهتی با هدف اصلی ما دارد ما جذبش شدیم. درحالیکه این نشانه راهنمای ما برای ادامه مسیر و رسیدن به همان مطلوب نهایی و اصلی است.

حال اگر این موضوع را ندانیم فکر می‌کنیم عشق و حس قلبی ما به ما دروغ گفته است زیرا فرد بیرونی به ما حس خوبی نداشت و همین برایمان تولید ترس می‌کند درحالیکه این ترس کاملا برپایه دروغ است زیرا اگر فردی قاطعانه و با حال خوب ادامه دهد و این پاسخ‌های منفی را به عنوان اشتباه بودن راهش در نظر نگیرد قطعا فردی از هر لحاظ مناسب را بعد از این افراد ملاقات خواهد کرد.

اما قسمت دیگری از این حقیقت این است که همه انسان‌ها از یک خانواده بزرگ و واحد هستند. و در این خانواده هیچ‌فردی نمی‌تواند به دیگری حس بدی داشته باشد. اما چرا ما در این جهان می‌بینیم که افراد به یکدیگر حس بدی دارند؟ پاسخ به سادگی این است که آنها از اصل و حقیقت غافل هستند و هنوز چشمانشان در اینباره باز نشده. حال اگر فردی این حقیقت را بداند در ابراز علاقه کردن به علت ترس از مسخره شدن درنگ نمی‌کند. چون اگر فردی او را به تمسخر بگیرد یعنی او در خواب و غافل است و در واقع مشکل از اوست و نه فردی که ابراز علاقه می‌کند.

از سویی دیگر هم یک فرد آگاه به خوبی می‌داند نظر و عقیده دیگران تا زمانی که در ذهن ما پذیرفته نشده هیچ تاثیری در زندگی ما نخواهد داشت. بنابراین اجازه نمی‌دهد نظری منفی از دیگران که هیچ مبنای محکمی هم ندارد او را بترساند و به همان علت کار صحیح را انجام ندهد.