یکتاپرست واقعی چه کسی است و خدا را چگونه می‌بیند؟

یکتاپرستان جعلی چه کسانی هستند؟

اگر خداوند یکتا و یگانه است و خالق همه جهان است پس میبایست با صفاتی که دارد همه‌جا را در برگرفته باشد. به عنوان مثال قوانین الکتریکی همه‌جای این کره خاکی یکسان هستند و هر کس در این زمینه آگاهی کسب می‌کند با دیگران هم‌نظر است زیراکه یگانگی این قوانین برای همه روشن است. اما چرا درباره خداوند اینگونه نیست؟ مثلا اگر از یک مسلمان بپرسیم که آیا شما یکتاپرست هستید خواهد گفت که بله من الله یکتا را می‌پرستم. بعد اگر از او بپرسیم چرا این خدای یکتای شما در بین بسیاری دیگر ناشناخته است چه خواهد گفت؟ آنها بنده این خدا نیستند؟ آنها غافل هستند از خدای یکتا و سرانجام بدی دارند؟ خدای آنها متفاوت است؟ یا … که تمامی این موارد تناقض با صفات خداوند است. مثلا آیا خداوند حکیم و آگاه نبوده که این تعداد زیاد از انسان‌ها را خلق کند که او را نپرستند و سرانجامشان سیاه باشد؟
اگر از یک فرد مسیحی هم درباره یگانگی خدا سوال کنیم باز هم از همین دست تناقضات به وجود خواهد آمد که خدای یکتای مد نظر مسیحیت نمی‌تواند صفات لازمه خداوندی را در تمام عالم داشته باشد و اگر از زوایای دیگری به او بنگریم این تناقضات معلوم می‌شوند.

اگر به سراغ یک خداناباور برویم و از او درباره اصل هستی و یا راه سعادت بپرسیم او به احتمال زیاد عقل و خرد را به عنوان عامل خواهد دانست که باز هم تناقضی به وجود می‌آید که آیا پس اینچنین است که دینداران عالم از عقل و خرد به دور هستند؟ پاسخ خیر است زیرا در بین دینداران افراد فرهیخته کم تعداد نیستند. بنابراین نه در دینداران و نه در بی‌خدایان یگانگی همانند قوانین فیزیکی در عالم نمی‌توانیم پیدا کنیم که همه در آن توافق داشته باشند. حال سوال این است که پس خدای یکتایی وجود ندارد؟

خداوند از کجا وارد آگاهی انسان شد؟ (خدا را چه کسی آفرید)

قبل از خلقت و پیدایش انسان خدا کجا بوده است؟ اسمش چه بوده؟ چه صفاتی داشته؟ چه دستوراتی داشته است؟ و… پاسخی برای این سوال‌ها نداریم زیرا به نوعی می‌توان گفت که خدا را انسان متولد کرده است اینگونه که قدرت تفکر انسانی برای پیدایش خودش و جهان و یا راه سعادت توضیح و تعریفی می‌خواسته است که آن را با وارد کردن تعریفی به نام خدا برطرف کرده است.
حال اگر انسان خداوند را به میدان آورده است پس او به خدا نقش می‌دهد و براساس دید خودش او را تعریف می‌کند. به عنوان مثال اگر تعدادی از ما یک فیلم سینمایی را تماشا کنیم هرکدام براساس خودمان آن را تعریف و یا نقد خواهیم کرد درحالیکه همگی یک فیلم یکسان را دیده بودیم. فردی ممکن است مجذوب موسیقی فیلم شود دیگری جذب داستان اصلی و یکی دیگر کاملا تحت تاثیر نحوه فیلم‌برداری و تکنیک‌های سینمایی آن شود. نکته جالب توجه در نسبی بودن همه‌چیز است که در مورد خداوند هم صدق می‌کند. اینگونه که خداوند براساس گنجایش و نگاه انسانی که او را می‌بیند و می‌نگرد تعریف شده و از آنجاییکه ما انسان‌ها زوایای دید متفاوت داریم خدا را به اشکال و اسامی مختلف تعریف کرده‌ایم و یا حتی وجودش را منکر شده‌ایم.