رابطه مستقیم فهم عدالت و رسیدن به موفقیت و سعادت

اگر در جهان عدالت حاکم بوده و هست پس چه توضیح منطقی برای مصداق‌های فراوان بی‌عدالتی وجود دارد؟

معمولا دلیل و یا دلایل اول برای پذیرش جهان فاقد عدالت در تولد کودکان معلول، بروز جنگ‌ها و قحطی‌ها و درصد کمی ثروتمند و درصد بالایی فقیر در جهان است. افراد وجود اینگونه موارد را دال بر بی‌عدالتی می‌دانند درحالیکه اینگونه موارد از زاویه دید محدود ما بی‌عدالتی را نشان می‌دهند و جریان‌های دیگری هم وجود دارند که در نظر گرفته نشده‌اند. اجازه دهید از تولد کودکان معلول شروع کنیم. آیا تمام موجودیت یک انسان از لحظه تولدش در این دنیا تا زمان مرگش است؟ آیا هدف از زندگی و تولد همه با هم برابر و یکسان است؟ آیا میزان لذت بردن و یا درد کشیدن همه ما با هم برابری دارد؟

پاسخ تمامی اینگونه سوال‌ها خیر است زیراکه همه چیز در عالم ما منحصر به فرد است و به نسبت خود و اطرافش معنی و تعریف می‌شود. این یکی از حالت‌هاییست که ما اصلا در نظر نمی‌گیریم مثلا ممکن است آن کودک معلول به هیچ عنوان آن دردی را که برایش متصور هستیم نکشد و کاملا زندگی به آن صورت برایش عادی باشد. ممکن است او قرار است از شرایط نامطلوب خود سکویی برای پرتابش به سمت رشد و پیشرفت داشته باشد که ما در حال حاضر قادر به دیدنش نیستیم. و یا ممکن است آن کودک (که البته ما فکر می‌کنیم کودک است درحالیکه روحی ابدی و جاودانه بطن او را دربرگرفته) در راهی اشتباه به واسطه انتخاب‌های خودش قرار داشته باشد که نتیجه متناسب برایش معلول بودنش شده باشد.

حال به این سوال پاسخ دهیم که آیا ما با دیدن تولد کودکان معلول به این موارد هم توجه می‌کنیم؟ مسلما اکثریت به این موارد هیچ توجهی ندارند و به همین دلیل ناآگاهنه فکر می‌کنند جهان برپایه عدالت پیش نمی‌رود. حال در قسمتی دیگر بیایید مثلا درصد پایین افراد ثروتمند و درصد بالای افراد فقیر را بررسی کنیم. مجدد در نگاه اول به نظر می‌رسد بی‌عدالتی دنیا دلیل این شرایط است اما آیا باطن و اعمال این دو دسته افراد را به درستی بررسی کرده‌ایم؟ آیا آنها باورها و عادت‌هایی مثل هم دارند و ناعادلانه ثروت بینشان تقسیم شده؟ جواب باز هم خیر است زیراکه با کمی تحقیق متوجه خواهیم شد ذهنیت و باورهای اکثریت فقیر کاملا منطبق و هماهنگ بر خود فقر است و آنها به واسطه عادت‌ها و باورهای خود در فقر هستند نه به دلیل بی‌عدالتی دنیا. و همین قاعده در مورد ثروتمندان هم صدق می‌کند که بسیاری از آنها قبلا در فقر بوده‌اند اما با تغییر باور و عادت‌های خود توانسته‌اند به ثروت برسند. درحالیکه نگاه به ظاهر امر ما را به اشتباه می‌اندازد و باعث می‌شود فکر کنیم حق اکثریت فقیر توسط ثروتمندان خورده شده است.

آیا وجود حیوانات درنده که به راحتی حیوانات دیگر را شکار می‌کنند دلیل بر بی‌عدالتی نیست؟

مورد دیگری که معمولا در بحث بی‌عدالتی مطرح می‌شود کشته و شکار شدن حیوانات ضعیف توسط حیوانات درنده است. البته طبیعی است انسانی که هنوز دید خود را به واسطه دریافت آگاهی رشد نداده اینگونه موارد را کاملا ناعادلانه ببیند اما باز ذکر دو نکته قابل تامل است: اول اینکه آیا فکر می‌کنیم مرگ هر موجود یعنی نابودی کاملش؟ آیا ذات تشکیل دهنده و به وجود آورنده جهان ما فناپذیر است؟ یعنی آیا فکر می‌کنید انتهایی پوچ به نام مرگ وجود دارد؟ اگر اینگونه فکر می‌کنیم بهتر نیست همین به اصطلاح دو روز دنیا هم نباشد؟ چه دلیلی دارد ما یا هر موجود دیگری برای مدتی کوتاه زندگی کنیم و بعد نابود شویم و تمام خاطرات، آگاهی‌ها، نتایج و بودنمان هیچ شود؟ اگر اصل جهان را اینگونه می‌بینیم پس هیچ دلیل منطقی برای ادامه دادن و ماندن وجود نخواهد داشت. هرچند که درباره موضوع زیبای مرگ دلایل و مطالب بسیار زیبایی وجود دارد که مشخص می‌کند مرگ هرگز آنچه عده‌ای با عنوان نابودی می‌دانند نیست.

و دوم اینکه فراموش نکنیم که در بخش‌های قبلی اثبات شد که سیستم جهان ما بر اساس تناسب میبایست پیش رفته باشد زیرا هم بقا داشته و هم رشد کرده پس قطعا پشت پرده اتفاق‌های دیگری هم هست که ما در حال حاضر از دیدن آنها ناتوانیم. در حقیقت هنگامی که فهمیدیم اصل جهان باید براساس عدالت بوده باشد سپس برای هرکدام از این موارد که ظاهرا نقض کننده حکمرانی عدالت هستند دلایل کافی به تدریج پیدا خواهد شد. بیایید از یک زاویه دیگر هم به ماجرا نگاه کنیم: چرا حیوانات و یا ما انسان‌ها با اینکه می‌دانیم جهان عدالت ندارد _{(طبق فرضی که کرده‌ایم)} و بر اساس ظلم است باز هم تولید مثل می‌کنیم و برای بقا ذوق و شوق داریم؟ مگر نه اینکه در نهایت نتیجه ما طبق این تفکر سیاهی و نابودیست؟

اگر از درون طی میلیون‌ها سال خواست و کششی همیشگی داشته‌ایم نمی‌تواند تناقضی با فرض اولیه ما باشد که جهان را بر اساس بی‌عدالتی دانستیم؟ زیرا بالاخره در طول این سال‌ها ما باید می‌فهمیدیم درنهایت مرگ و بی‌عدالتی انتهای این دنیاست و تولید و مثل و تلاش کردن برای بقا کاملا کاری بیهوده است و باید آن را متوقف کرد. از خود سوال بپرسیم که با این فرض چرا انسان‌ها و موجودات همواره تولید مثل می‌کنند و عاشق بقا و زندگی هستند؟ آیا پاسخ نمی‌تواند همان دلیل چند خط قبل باشد که علت یا علت‌هایی پشت پرده هست که ما از آنها بی‌خبریم و آنها را در نتیجه‌گیری خود دخیل نمی‌کنیم. _{(البته این دلایل در حال روشن شدن هستند)}