دعا در قانون جذب
پرنیا کیانی پرسیده شده در ۳ سال پیش
در مسئله دعا سه سوال مطرح می‌شود ، باتوجه به متون دینی دعا باید خاشعانه و متواضعانه باشد-انسان مومن قبل از دعا باید اندیشه صحیحی از خدا داشته باشد -در دعا انسان از خود نه ، بلکه از منبع لایزال الهی طلب میکند، حال در قانون جذب ظاهرا برعکس این‌ها گفته می‌شود، درقانون جذب انسان ذهن خود را معطی می‌داند و قوه جاذبه ذهن را منبع درونی معرفی میکند و ظاهرا هیچ منبع بیرونی دارای نقش نیست -قانون جدب معتقد است همه اشیا و تمام هستی در خدمت سرخوشی انسان است و انسان تمنا نمیکند بلکه دستور می‌دهد و هر چه طلبکارانه تر دستور بدهد ، بیشتر جذب میکند-روایات استجابت دعا را به معنای اعطای فوری معنا نکرده اند و زمان اعطا را به اراده الهی موکول کرده اند، آن طور به نظر می‌آید در این قانون صلاح و مصلحت خداوند در برآوردن خواسته ها در نظر گرفته نشده است.لطفا این مسئله را توضیح دهید
لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید تا بتوانید پاسخ را ارسال کنید .
عضو سایت ۳ سال پیش
با سلام به شما همراه عزیز و تشکر بابت سوال خوبتون که جا داره برای پاسخ به اون در یک فایل آموزشی مفصل صحبت کرد.
اگر بخواهیم کوتاه اینجا به پاسخ اشاره کنیم باید اینطور بگوییم که احساس قلبی همان نماینده و پیامرسان خداوند در ماست که اگر ما با توجه و انتخابهای صحیح خودمان به حال خوب در آن برسیم یعنی در مسیر درست استجابت هستیم و هر چه این احساس قوی تر و مقاومت کمتری هم در ما باشد زمان رسیدن ما هم نزدیکتر است که هیچ تناقضی هم با اراده الهی ندارد زیرا خداوند دلبخواهی زمان استجابت دعا و خواسته ها را تعیین نمیکند و همه بر اساس قوانین به حق خداوند هستند.
در ضمن هم تمنا کردن و هم طلبکارانه خواستن در شرایط مناسب خودشون صحیح هستن. اگر کسی با تمنا کردن به درگاه الهی حس قلبی خیلی خوبی میگیرد پس در مسیر درست است درحالیکه دیگری و یا حتی خود این شخص در زمانی دیگر با همین کار حس خوبی نمیگیرد که نشاندهنده درست نبودن مسیر اوست.